عبدالکاظم نیسی؛ بهمن نجاریان؛ محمد شیخیانی
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثرات یادگیری مشارکتی و آموزش سنتی بر عملکرد تحصیلی، یادداری مطالب، انگیزه پیشرفت و خودپنداره دانشآموزان دوره متوسطه میباشد. روش تحقیق در این مطالعه از نوع آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون با مرحله پیگیری است. جامعه آماری شامل دانشآموزان ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه اثرات یادگیری مشارکتی و آموزش سنتی بر عملکرد تحصیلی، یادداری مطالب، انگیزه پیشرفت و خودپنداره دانشآموزان دوره متوسطه میباشد. روش تحقیق در این مطالعه از نوع آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون با مرحله پیگیری است. جامعه آماری شامل دانشآموزان پسر سال دوم متوسطه نظری شهر بوشهر در سال تحصیلی 81-82 میباشد که تعداد 77 نفر از آنها به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب گردیدند. 41 نفر از افراد نمونه به عنوان گروه آزمایشی برای یادگیری مشارکتی و 36 نفر به عنوان گروه گواه برای آموزش سنتی به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار بکار رفته در این پژوهش شامل مقیاس خودپنداره راجرز، مقیاس انگیزه پیشرفت، پرسشنامه توصیف خود گیزلی و آزمون محقق ساخته پیشرفت تحصیلی بر اساس مطالب درس بینش اسلامی میباشند. آزمودنیها در سه مرحله پیش آزمون، پس ازمون و پیگیری چهل و پنج روزه جهت پاسخگوئی به آزمونها مشارکت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش تی تست و تجزیه تحلیل واریانس استفاده گردید. نتایج نشان دادند که عملکرد تحصیلی، انگیزه پیشرفت و خودپنداره گروه آزمایشی که با شیوه یادگیری مشارکتی آموزش دیده بودند نسبت به گروه گواه که با شیوه سنتی آموزش دیده بودند بیشتر است و تفاوت بین آنها از لحاظ آماری معنیدار است. همچنین، نتایج نشان دادند که اثرات آموزش مشارکتی در یادداری مطالب در مرحله پیگیری معنیدار بود. به عبارت دیگر آموزش به شیوه یادگیری مشارکتی نسبت به آموزش سنتی باعث افزایش عملکرد تحصیلی، خودپنداره و انگیزه پیشرفت دانشآموزان گردیده است.
عبدالکاظم نیسی؛ منیجه شهنیییلاق
چکیده
در این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش ابراز وجود بر ابراز وجود، عزت نفس، بهداشت روانی و اضطراب اجتماعی در دانشآموزان پسر مضطرب اجتماعی سال اول دبیرستان پرداخته شده است. جامعه آماری دانشآموزان پسر مضطرب اجتماعی سال اول دبیرستانهای اهواز میباشند. از بین 400 نفر نمونه اولیه 90 دانشآموز ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی تأثیر آموزش ابراز وجود بر ابراز وجود، عزت نفس، بهداشت روانی و اضطراب اجتماعی در دانشآموزان پسر مضطرب اجتماعی سال اول دبیرستان پرداخته شده است. جامعه آماری دانشآموزان پسر مضطرب اجتماعی سال اول دبیرستانهای اهواز میباشند. از بین 400 نفر نمونه اولیه 90 دانشآموز مضطرب اجتماعی انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی، دارونما و گواه گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: مقیاس خودگزارشی مداد-کاغذی ابراز وجود برای نوجوانان، مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت، مقیاس اضطراب اجتماعی و فهرست تجدید نظر شده علایم روانی (SCL 90-R). طرح پژوهشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه کنترل میباشد. نتایج تحلیل فرضیهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس نشان داد که آموزش ابراز وجود باعث افزایش ابراز وجود، عزت نفس و بهداشت روانی و کاهش اضطراب اجتماعی میشود. این تأثیر فقط در گروه آزمایشی مشاهده شد و دو گروه دیگر تفاوت معنی داری در پیش آزمون و پس آزمون نداشتند. نتایج این پژوهش مؤثر بودن آموزش ابراز وجود را در افزایش جسارتورزی، عزت نفس و بهداشت روانی و کاهش اضطراب اجتماعی نشان میدهد.