قرآن کریم
آقامحمدی، جواد و ملکی، حسن (1393). بررسی جایگاه عقلانیت و مؤلفه‌های آن در برنامه درسی دوره متوسطه دوم با تأکید بر آموزه‌های اسلامی. اسلام و پژوهش‌های تربیتی، 6 (2)، 18-31.
ابن بابویه، محمدبن علی (1366ش). علل الشرائع، مترجم: مسترحمى، هدایت الله، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
ابن فارس بن زکریا، احمد (1420). معجم مقیاس اللغه، قم: دارالکتب العلمیه.
ابن سینا، عبدالله (1375). الاشارات و تنبیهات، ج 1 و 2 اطبعه الاولی، دارالکتب الاسلامیه: تهران
احسانی، محمد (1393). تربیت عقلانی در قرآن کریم. قم، انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
اعرافی، علیرضا (1376). اهداف تربیت از دیدگاه اسلام. تهران: انتشارات سمت.
امیری، نفسیه؛ خسروپناه، عبدالحسین (1388). عقل و عقل‌گرایی در فلسفه و قرآن، پژوهش‌های میان رشته‌ای قرآن، 1 (2)، 33-42.
ایمانی، محسن (1388). تربیت عقلانی، تهران: انتشارات امیرکبیر.
اعلایی، غلام‌حسین؛ گلستانی، سیدهاشم؛ کشتی آرای، نرگس (1391). تحلیل معرفت عقلانی مطرح‌شده در آیات قران کریم بر اساس تفسیر المیزان و دلالت‌های آن بر اهداف برنامه‌های درسی تربیت دینی، پژوهش در برنامه‌ریزی درسی، 9(6)، 20-37.
بلوکی، افضل‌السادات (1386). راهکارهای رشد خردورزی در قرآن. مجله اندیشه‌های اسلامی، (1)1، 59-35.
بهشتی، سعید (1388). آیین خردپروری. تهران، مؤسسه دانش و اندیشه معاصر.
پورمحمودی، عارف و ملکی، حسن (1394). تربیت عقلانی از دیدگاه علامه جعفری و پیامدهای تربیتی آن، پژوهشدرمسائلتعلیموتربیتاسلامی، 23(29)، 48-29.
جوادی آملی، عبدالله (1376). عقل در هندسه معرفت دینی. قم: انتشارات اسرا.
جوهری، اسماعیل بن حماد (1368). الصحاح، تهران: انتشارات امیری، چاپ اول.
دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت نامه، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
راغب اصفهانی (1363). مفردات الفاظ القران، تهران: انتشارات ناصرخسرو، چاپ اول.
رضایی، محمدجعفر؛ نوروزی، رضاعلی و سپاهی، مجتبی (1394). غایت شناسی تربیت عقلانی در ساحت فردی از دیدگاه آیت الله جوادی آملی، پژوهشدرمسائلتعلیموتربیتاسلامی،23(25)، 39-57.
ساجدی، ابوالفضل و خطیبی، حسین (1392). مفهوم تربیت عقلانی در سبک اسامی تربیت دینی. معارف، 97 (1)، 44-39.
سیلور، جی. گالن؛ الکساندر، ویلیام ام و لوئیس، آرتور جی (1391). برنامه‌ریزی درسی برای تدریس و یادگیری بهتر. مترجم، خوی نژاد، غلامرضا، مشهد: به نشر.
سلسبیلی، نادر (1390). طراحی فرصت‌های یادگیری در تلفیقی فرآیندمدار از دیدگاه‌های برنامه درسی. فصلنامهتعلیموتربیت،27(1)، 91-63.
شرفی، حسن و سلسبیلی، نادر (1389). اثرگذاری فرصت‌های یادگیری در تعامل نظریه و عمل برنامه درسی و آموزش هنر. نامه پژوهش فرهنگی، (11)11، 71-96.
شریعتمداری، علی (1394). اصول و فلسفه تعلیم تربیت، تهران: انتشارات امیرکبیر.
صفایی‌مقدم، مسعود؛ رشیدی، علیرضا و پاک‌سرشت، محمدجعفر (1386). بررسی اصل عقلانیت در منابع اسلامی و استلزامات تربیتی آن. فصلنامه‌ی علوم‌تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه شهید چمران،13(4)، 29-1.
عابدی، منیره و نصر اصفهانی، احمدرضا (1393). اصول اخلاق پژوهش از منظر نهج‌البلاغه. مطالعات فرهنگی در دانشگاه اسلامی، (18)2، 298-306.
فیاض، ایراندخت (1388). پرسشگری راهبرد هویت پایدار دینی در قران کریم. تعلیم و تربیت، (25)2، 14-34.
قاسم‌پور، محسن (1390). جایگاه عقل در تربیت دینی از دیدگاه علامه طباطبایی، پژوهش‌های دینی، 22(1)، 90-65.
کارآمد، حسین و بهشتی، سعید (1393). ارتباط عقل و حس در اندیشه معرفت‌شناختی ابن‌سینا و نقش آن در برنامه‌ی درسی. تربیتاسلامی، (15)9، 116- ۹۵.
ملکی، حسن (1379). تربیت عقلانی در نهج‌البلاغه و دلالت‌های آموزشی آن مجموعه مقالات همایش تربیت در سیره و کلام امام علی، تهران: مرکز مطالعات تربیت اسلامی.
محمدی ری شهری، محمد (1393).
خردگرایی در قرآن و حدیث (فارسی- عربی)،قم: سازمان چاپ و نشر دار الحدیث.
میرشاه جعفری، سید ابراهیم (1376). بررسی جایگاه عقل در نظام تربیتی اسلام، پایان‌نامه دکترای علوم تربیتی: برنامه‌ریزی درسی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه تربیت‌معلم، تهران.
Al-Hudawi, S. H. V. (2012). A Proposed framework for thecurriculum of the Islamic education: Implications onthe curricula of Islamic religious, higher education institutions in KERALA. India institutions in Kerala, India.
Creswell, J., & Plano Clark, V. (2007). Designing and conducting mixed methods research, Thousand Oaks: Sage.
Mc Neil John D. (2006). Contemporary Curriculum. In Thought and Action. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons, Inc.
Siegel, H. (2008). A Companion to the Philosophy of Education, DOI: 10. 1002 /9780470996454. ch22, pp.305 - 319 University of Miami
)