نویسندگان

1 عضو هیأت‌ علمی‌ دانشکده‌ روانشناسی‌ و علوم‌ تربیتی‌، دانشگاه‌ تهران‌

2 کارشناس‌ ارشد روان‌شناسی‌ و آموزش‌ کودکان‌ استثنایی‌

10.22055/edus.2005.15989

چکیده

   هدف‌ پژوهش‌ حاضر مقایسه‌ اثربخشی‌ روشهای‌ بالینی‌ و بهبود خود به‌ خودی‌ برای‌ درمان‌ لکنت‌ زبان‌ و بررسی‌ علل‌ و عوامل‌ آشکار کننده‌ آن‌ نزد کودکان‌ واجد ناروانی‌ گفتار سنین‌ سه‌ تا هفت‌ سال‌ بوده‌ است‌. نمونه‌ مورد بررسی‌ بیست‌ و دو نفر از کودکان‌ دارای‌ ناروانی‌ گفتار بودند که‌ همراه‌ والدین‌ خود به‌ مرکز مشاوره‌ و خدمات‌ روان‌شناختی‌ توحید شهر تهران‌ مراجعه‌ کرده‌ بودند. نمونه‌ مورد مطالعه‌، در دو گروه‌ همتاسازی‌ شدند و بر مبنای‌ روش‌ بالینی‌ و روش‌ بهبود خود به‌ خودی‌ با یکدیگر مورد مقایسه‌ قرار گرفتند. ابزار پژوهشی‌، شامل‌ مصاحبه‌ با والدین‌ و ارزیابی‌ ناروانی‌ گفتار کودک‌ از طریق‌ ضبط‌ گفتار خود انگیخته‌ بود. در این‌ پژوهش‌ از آزمون‌ غیرپارامتری‌ U مان‌- ویتنی‌ برای‌ تحلیل‌ داده‌ها استفاده‌ شد. سرعت‌ گفتار بر حسب‌ تعداد کل‌ کلمات‌ بیان‌ شده‌ در سه‌ دقیقه‌ و میزان‌ ناروانی‌ گفتار بر اساس‌ ارزیابی‌ درمانگر و والدین‌ در پیش‌ آزمون‌ و پس‌ آزمون‌ در دو گروه‌ مقایسه‌ شدند. ضریب‌ توافق‌ (tکندال‌) به‌ دست‌ آمده‌ نشان‌ داد که‌ میزان‌ ناروانی‌ ارزیابی‌ شده‌ توسط‌ درمانگر و والدین‌ در پیش‌ آزمون‌ معنی‌دار بود. نتایج‌ حاصل‌ از مقایسه‌ دو روش‌، تفاوت‌ معنی‌داری‌ را نشان‌ داده‌ است‌، به‌ این‌ معنی‌ که‌ روش‌ بالینی‌ نسبت‌ به‌ روش‌ بهبود خود به‌ خودی‌ از اثربخشی‌ بیشتری‌ برخوردار بود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Efficacy of Clinical Method Versus Spontaneous Recovery Method in Treatment of Children’s Stuttering with Disfluency

نویسندگان [English]

  • A. Beh-Pajooh 1
  • S. Kamali 2

1 Faculty member of the Faculty of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran

2 Master of Psychology and Education of Exceptional Children

چکیده [English]

From the available body of research findings and clinical experiences, it can be concluded that some stuttering children recover spontaneously, while others persist in their stuttering. Therefore, the purpose of this study was to compare the efficacy of clinical method versus spontaneous recoveiy method in treatment of young children’s stuttering with speech disfluency. Twenty two preschool stuttering children (three to seven years of age) were randomly selected from Towheed Psychological Counselling Center in Tehran. After forming 2 matched groups of 11 children each, one group received clinical method whereas the next eleven children (the second group) did not obtain direct treatment (spontaneous recovery method). Tape- recorded speech samples of 3-minute length were obtained from the children and disfluent words were counted. Results indicated a marked decline over time in the mean frequency of disfluency in the first group (clinical method).

کلیدواژه‌ها [English]

  • stuttering
  • speech disfluency
  • spontaneous recovery method
  • clinical menthod
آیزسون‌، جان‌ (1989). اختلالات‌ گفتاری‌ و زبانی‌ کودکان‌. ترجمه‌: غلامرضا خجسته‌مهر (1373). اهواز: انتشارات‌ خوزستان‌.
این‌ ورث‌، استانلی‌ و فری‌زر، جین‌ (1990). کودک‌ و لکنت‌ زبان‌، راهنمای‌ والدین‌. ترجمه‌: غلامعلی‌ افروز (1369). تهران‌: نشر کوبه‌.
به‌ پژوه‌، احمد (1384). اصول‌ برقراری‌ رابطه‌ انسانی‌ با کودک‌ و نوجوان‌ (چاپ‌ ششم‌). تهران‌: نهضت‌ پویا.
به‌ پژوه‌، احمد (1382). انتظارهای‌ کودکان‌ از مادران‌ و پدران‌ چیست‌؟ (چاپ‌ دوم‌). تهران‌: انتشارات‌ پرنیان‌.
دهقانی‌ هشتجین‌، یاور (1370). اختلالات‌ زبانی‌ در زبان‌ فارسی‌. تهران‌: نشر دانش‌ امروز.
دهقانی‌ هشتجین‌، یاور (1369). نظریه‌ها و درمان‌ لکنت‌ زبان‌. تهران‌: نشر فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی‌
سازمان‌ و پژوهش‌ و برنامه‌ ریزی‌ آموزشی‌ (1374). قصه‌های‌ تصویری‌ (دو جلد). تهران‌: انتشارات‌ مدرسه‌، وزارت‌ آموزش‌ و پرورش‌.
سیگل‌، سیدنی‌ (1988). آمار غیرپارامتری‌ برای‌ علوم‌ رفتاری‌. ترجمه‌: یوسف‌ کریمی‌ (1372). تهران‌: انتشارات‌ دانشگاه‌ علامه‌ طباطبایی‌.
شعبانی‌، اسداله‌ (1375). عمو زنجیرباف‌. تهران‌: نشر پیدایش‌.
شفیعی‌، رویا (1377). مقایسه‌ مطابقت‌ فعل‌ در گفتار کودکان‌ لکنتی‌ و غیرلکنتی‌ 4 تا 5 ساله‌ شهر تهران‌. پایان‌ نامه‌ کارشناسی‌ ارشد، دانشگاه‌ علوم‌ بهزیستی‌ و توانبخشی‌.
عظیمی‌، ناهید (1371). پیشگیری‌ و درمان‌ لکنت‌ زبان‌. تهران‌: انتشارات‌ امیرکبیر.
غلامی‌ تهرانی‌، لعیا (1369). بررسی‌ اپیدمیولوژیک‌ لکنت‌ در کودکان‌ شهر تهران‌. پایان‌ نامه‌ کارشناسی‌ ارشد، دانشکده علوم‌ پزشکی‌، دانشگاه‌ تربیت‌ مدرس‌، تهران‌.
فرگوسن‌، یوشیدتاکانه‌ (1989). تحلیل‌ آماری‌ در روانشناسی‌ و علوم‌ تربیتی‌ (جلد دوم‌). ترجمه‌ علی‌ دلاور و سیامک‌ نقشبندی‌ (1377). تهران‌: نشر ارسباران‌.
گوردون‌، میخائیل‌، ریان‌، دیوید و شیلو، تامار (1972). کمک‌ به‌ رشد گفتار و زبان‌ کودکان‌ عقب‌ مانده‌ ذهنی‌ تربیت‌پذیر (چاپ‌ دوم‌). ترجمه‌ احمد به‌ پژوه‌ و همکاران‌ (1375). تهران‌: نشر رویش‌.
مرتضوی‌ کرونی‌، علیرضا (1376). ترانه‌های‌ کودکان‌ (جلد دوم‌). تهران‌: انتشارات‌ فرهنگ‌ و هنر.
نوری‌ مقدم‌، نوشین‌ (1378). قصه‌ها و تصویرها (سه‌ جلد). تهران‌: انتشارات‌ فرهنگ‌ و هنر.
ویلیامز، فیلیپ‌ (1988). فرهنگ‌ کودکان‌ استثنایی‌. ترجمه‌: احمد به‌ پژوه‌ و همکاران‌ (1377). تهران‌: انتشارات‌ بعثت‌.
 
Adams, M.R. (1993). The home environment of children who stutter. Seminars in Speech and Language, 14(3), 185-191.
Bloodstein, 0. (1995). A Handbook on Stuttering (5th ed.). San Diego:
Singular Publishing Group, Inc.
Conture, E.G. (1997). Evaluating childhood stuttering. In R.F. Curlee & G.M. Siegel (Eds.), Nature and Treatment of Stuttering: New Directions(2nd ed.), (PP. 239-256). Boston: Allyn and Bacon.
Cooper, E.B. & Cooper, C.S. (1996). Clinician attitudes towards stuttering:
Two decades of change. Journal of Fluency Disorders, 21, 119-135.
Dickson, S. (1971). Incipient stuttering and spontaneous remission of stuttered speech. Journal of Cotnmunicatkin Disorders, 4. 99-110.
Gottwald, S.R. & Starkweather, C.W. (1995). Fluency intervention ,for preschoolers and their families in the public schools. Language, Speech and Hearing Services in Schools, 26, 117-126.
Hagnes, W.O. & Pindzola, R.H. (2004). Diagnosis and Evaluation in Speech Pathology (Sixth Ed.). Boston, MA: Pearson Education.
Johnson, W. (1995). A study of the onset and development of stuttering. In W. Johnson & R.R. Leutenegger (Eds.), Stuttering in Children and Adults (pp. 37-73). Minneapolis, MN: University of Minnesota Press.
Karniol, R. (1995). Stuttering, language and cognition. Psychological Buleiin, 117, 109-124.
Logan, K.J. & Caruso, A.J. (1997). Parents as partners in the treatment of childhood stuttering. Seminars in Speech and Language, 18, (4) 309-326.
Mallard, AR. (1998). Using problem solving procedures in family management of stuttering. Journal of Fluency Disorder, 23(2). 197-137.
Meyers, S.C. & Freeman, F.J. (1985). Interruptions as a variable in stuttering and disfluency. Journal of Speech and Hearing Research, 28, 428-435.
Raming, P.R. (1993). Parent- clinician- child partnership in the therapeutic process of the preschool- and elementary- aged child who stutters. Seminars in Speech and Language, 14(3), 226-237.
Smith, A. & Kelly, E. (1997). Stuttering: A dynamic multifactorial model. In R.F. Curlee & G.M. Siegel (Eds.) Nature and Treatment of Stuttering:
New Directions (2nd ed.) (PP.
204-217). Boston: Allyn and Bacon.
Starlcweather, C.W., Gottwald, S.R. and Halfond, M.H. (1990). Stuttering Prevention: A Clinical Method. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Van Riper, C. (1995). Speech Correction: An Introduction to Speech Pathology and Audiology (9th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Wall, M.J. & Meyers, F.L. (1995). Clinical Management of Childhood Stuttering (2nd ed.). Austin, TX: Pro-Ed.
Weiss, AL. & Zebrowski, P.M. (1992). Disthiencies in the conversations of young children who stutter: Some answers about questions. Journal of Speech and Hearing Research, 35, 1230-1238.
Wijnen, F. (1991). The Role of Sentence Formulation in Developmental Stuttering. Netherlands: Elsevier.
Wingate, ME. (1967). Stuttering Theory and Treatment. New York: Irvington Publisher.
Yoiri, E . & Amdrose, N. (1992). A Longitudinal study of stuttering in children: A preliminary report. Journal of Speech and Hearing Research,35,
755-760.
Yairi, E., Ambrose, N. & Cox, N. (1996). Genetics of stuttering in chlidren: A preliminary report. Journal of Speech and Hearing Research, 39, 771-784.
Zebrowski, P.M. & Schum, R.L. (1993). Counseling parents of children who stutter. American Journal of Speech and Language Pathology, 2, 65-73.
Zebrowski, P.M. (1993). Parents’ Judgements of children’s fluency. Seminars in Speech and Language, 14 (3), 192-202.