نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

2 استاد دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

3 دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

هدف از نگارش این مقاله، بازاندیشی در معنی و مفهوم حضور- غیاب در عرصه تعلیم و تربیت، و تعیین نقش و جایگاه آن در تحققِ اهداف تربیتی است. در برداشت رایج از مفهوم حضور- غیاب، معنی و نقشِ آن، محدود به مکان خاص(کلاس درس) زمان خاص(یا در طول کلاس) و افراد خاص(فراگیر) شده است. محقق با استناد به هرمنوتیک فلسفی هانس گئورگ گادامر، قصد دارد روایتی نو از این مفهوم ارائه دهد. هرمنوتیک فلسفی، از هستی‌شناسی فهم و عناصر سازنده آن بحث می‌کند و برای تحقق فهم، مجموعه عناصری را ضروری می‌داند؛ «امتزاج افق‌ها»، «بازی بودن فهم» و « غیر روشمندی » سه مورد از آنهاست. معنی امتزاجِ افق‌ها، شاملِ تعاملِ ایده‌ها، افکار و نقد از سوی «غیر» است؛ بازی‌بودنِ فهم، حاکی از درگیر شدنِ همه‌‌جانبه-ی فرد در روندِ بازی(فعالیت) و اجرای قواعد بازی است؛ غیر روشمندبودن، فراتر رفتن از روش‌های معمول و کمی، و تاکید بر تاملی (reflective) ایده‌هاست. در این رویکرد، عملِ تعامل در همه این عناصر مشهود است؛ تعاملی که گاه در قالب دو ایده، گاه بین قواعد و مجری آن(انسان) و زمانی در قالب تعاملِ گذشته و حال جلوه‌گر می‌شود. در هرمنوتیک فلسفی، هر گاه یکی از طرفین حذف شود امکان تعامل و در نهایت امکان فهم نیست؛در روایت جدید، کلمه غیبت، در چند شکل قابل تصور است: 1) « غیبت ایده‌ها2) غیبت فیزیکی3) نبود یا غیبت اصول(قاعده بازی)4) اجرایی نشدن آنها(غیب فاعل برای اجرا)». لحاظ شدن و نشدن هرکدام از موارد مذکور نوع خاصی از تربیت را شکل می‌دهد

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Philosophical Hermeneutics and a New Account of "Attendance and Absence" in the Field of Education Abstract

نویسندگان [English]

  • Zabihullah Khanjarkhany 1
  • Masoud Safaei Moghaddam 2
  • M.J. Pakseresht 2
  • S.M. Maradhi 3
  • A. Boostani 3

1 Doctoral student of Philosophy of Education, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

2 Professor of Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

3 Associate Professor, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran

چکیده [English]

This study aims at rethinking about the meaning and concept of "attendance and absence" in the field of education, on the one hand, and at illuminating its role and stance to meet the educational goals, on the other hand. In the common perception of attendance-absence concept, its meaning and role have been restricted to a certain place, and a certain time, and certain, individuals. Relying on Hans-Georg Gadamer's philosophical hermeneutics, the author tries to offer a new account of this concept. Philosophical hermeneutics speaks about the ontological understanding and its constituents and considers necessary a set of elements for reaching such understanding; fusion of horizons, play of understanding, and being non-systematic are three items of the mentioned elements. "Fusion of horizons" refers to the conversation between ideas,; "play of understanding" implies the pervasive involvement of someone in the game (activity); "being non-systematic" is to exceed the usual and quantitative methods. In this approach, conversation is felt through all mentioned elements; the conversation which is manifested sometimes through two ideas, sometimes between rules and their executive (human being) and sometimes through conversation between past and presence. According to the philosophical hermeneutics, whenever one of the mentioned parties is removed, then no more conversation and hence understanding is possible. Accordingly, in the new account, "absence" can be considered in several forms: absence of ideas; Physical absence; lack or absence of principle , absence of executive. Any failure to include each one of these forms may result in a certain type of education.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Education
  • Attendance
  • Absence
  • Philosophical Hermeneutics
امینی، علی‌اکبر (1381). گفت و گو در شعر معاصر ایران. فصلنامهمطالعاتملی. 4 (13). 45-65.
رعایت جهرمی، محمد (1390). بازیمندی فهم نزد ویتگنشتاین و گادامر، حکمت و فلسفه. 7 (1). 137-151.
واعظی، احمد (1386). درآمدی بر هرمنوتیک، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
کیاشمشکی، ابوالفضل (1383). هرمنوتیک متن، تأویل و روش‌شناسی فهم قرآن، پژوهش حوزه، 5 (3 و 4). 69-74.
Dostal, R. (2002). The Cambridge Companion of Gadamer. Cambridge. CUP.
Gadamer, H. G. (1973). "The play of art" in: The Relevance of the Beautiful and Other Essays, Trans. By Nicholas Walker, ed. and with an introduction By Robert Bernasconi, Cambridge, Cambridge University Press.
Gadamer, H. G. (1994). What is Truth? Hermeneutics and Truth, Brice Wachterhauser. Evanston: Northwestern University Press.
Gadamer, H. G. (2006). Truth and Method. Translated by: J. Weinsheimer and D. G. Marshal. Second, Revised Edition. New York: Seabury Press.
Gadamer, Hans-Georg. (1996). Reason in the Ageof Science. (Studies in Contemporary German Social Thought). Translated by Frederick. G. Lawrence, the Mit press.
Hogan, P. (2000). Gadamer and the Philosophy of Education. Encyclopedia of Philosophy of Education.
Karen Rees, D. (2003). Gadamer’s philosophical hermeneutics: The vantage points and the horizons in reading’ responses to an American literature text. The Reading Matrix. 3 (1), 1-18.
Misgeld, D., & Nicholson G. (1992). Hans-Georg Gadamer on Education, Poetry, and History. Translated by Lawrence Schmidt and Monica Reuss. State University of New York Press.
Taylor, C. (2002). Gadamer on the human sciences (126-142) in The CambridgeCompanion to Gadamer, R. J. Dostal (Ed.). Cambridge, UK: Cambridge University Press.