نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

• هاشم فردانش
• عیسی ابراهیم زاده
• محمدرضا سرمدی
• ناصر همتی
• منصور رضایی
• صغرا عمرانی

چکیده

هدف این پژوهش شناسایی روش آموزش مناسب برای آموزش مداوم جامعه‌ی پزشکی با استفاده از روش آموزش متداول (مبتنی بر سخنرانی) و دو روش آموزش الکترونیکی بود. در یک بررسی نیمه آزمایشی 90 پزشک عمومی و دستیار بر اساس فراخوان درون دانشگاهی، از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و با روش نمونه‌گیری در دسترس در سه گروه 30 نفره شرکت کردند. روش آموزش مداوم متداول به صورت حضوری در کلاس درس و با قالب سخنرانی توسط استادان با تجربه‌ی دانشگاه بود. محتوای یادگیری الکترونیکی در گروه دوم با استفاده از نرم‌افزار مایکروسافت پاورپوینت 2010 و با دو رسانه‌ی متن و تصویر؛ و در گروه سوم با استفاده از نرم افزار Macromedia Flash CS5 و با هر پنج رسانه‌ی آموزشی (متن، صوت، تصویر، پویانمایی و ویدئو) تولید شد. لازم به ذکر است که برای هر سه گروه از محتوای متنی یکسان استفاده شد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل چهار پرسشنامه، یک پرسشنامه‌ی جامعه شناختی (با 8 گویه)، یک پرسشنامه‌ی سنجش میزان یادگیری با مقایسه‌ی پیش و پس‌آزمون (با 20 سؤال در سطح کاربرد طبقه‌بندی الگوی مریل) و دو پرسشنامه‌ی سنجش میزان انگیزش بر اساس دو روش آموزش متداول و آموزش الکترونیک (با 48 گویه) بود. داده‌ها به کمک آزمون‌های آماری مجذور کای، تی زوجی، تحلیل واریانس یک طرفه، کروسکال والیس و توکی تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین میانگین نمرات سه گروه در پیش آزمون وجود نداشت (05/0>P). نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در پس‌آزمون نشان داد که از نظر میزان یادگیری بین گروه اول و گروه دوم تفاوت معنی‌داری وجود نداشت و در گروه سوم بیش‌ترین میزان افزایش در یادگیری نسبت به گروه‌های دیگر وجود داشت که از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0=p). همچنین انگیزش شرکت‌کنندگان در گروه دوم نسبت به گروه اول بیش‌تر بود و شرکت‌کنندگان با روش طراحی شده با الگوی مریل، رایگلوث و کلر نسبت به دو روش دیگر از سطح انگیزش بیش‌تری برخوردار بودند (001/0=P). نتیجه این‌که روش آموزش طراحی شده با الگوهای طراحی آموزشی و انگیزشی به لحاظ میزان یادگیری و انگیزش برای آموزش پزشکان نسبت به دو روش آموزش متداول و طراحی شده با الگوهای طراحی آموزشی صرف اثربخش‌تر بود.
 

کلیدواژه‌ها

• الگوهای طراحی آموزشی و طراحی انگیزشی
• یادگیری و انگیزش
• آموزش مداوم پزشکی متداول و الکترونیکی

عنوان مقاله [English]

A study to compare learning and motivation of continuing medical education in the medical university of Kermanshah using the traditional instruction, instruction designed based on Merrill’s, Reigeluth’s models and Merrill’s, Reigeluth’s & Keller’s models

نویسندگان [English]

• H Fardanesh
• I Ebrahimzadeh
• M.R Sarmadi
• N Hemati
• M Rezaee
• S Omrani

چکیده [English]

The purpose of this study was to identify an appropriate Instructional method for Continuing Medical Education using traditional (lecture based) and two Electronic learning methods. In this quasi-experimental study 90 General physicians and assistants according to the recall of Kermanshah University and by available sampling method in three groups including 30 people participated. The traditional continuing medical education attended in the classroom received lecture based teaching and was taught by experienced college teachers. The E-learning content in the second group was developed by using Microsoft PowerPoint 2010 software with both text and image media and in the third group by using Adobe Flash CS5 software with all five media (text, images, sound, animation and video). It should be noted that the three groups had similar content in terms of text.  The gathering instrument was four questionnaires, included of demographic information (8- items). The rate of learning by comparing pre- test and post-test scores (20- items were written at application level by using the Merrill’s taxonomy) and two questionnaires measuring motivation in learning based on the traditional and e-learning methods (48- items). Data analysis was performed by paired sample T test and chi square, One-way analysis of variance, Kruskal-Wallis and Tukey’s test. The findings showed that there were no significant differences between groups in the average scores achieved in the pre-test exam in three groups (p˂0/05). The results of One-way ANOVA test in the post-test exam showed that the learning rate was not statistically different between Group I and Group II and the third group had the highest rate of increase in learning than the other groups that was statistically significant (p=0.001). Also, participants’ motivation in group II was more than group I and participants using Merrill’s, Reigeluth’s & Keller’s models were more motivated than with the other two methods (p=0.001). Conclusion: As a result, educational method based on instructional and motivational models, in terms of learning and motivation rate to teach physicians, was more effective than traditional teaching methods and merely instructional design models.

کلیدواژه‌ها [English]

• Instructional design & Motivational design Models
• Learning & Motivation
• Traditional and Electronic Continuing Medical Education