رضا هویدا؛ اعظم مقدم؛ اکرم نیک بخت
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین رهبری مشترک و کار گروهی از دیدگاه اعضاء هیأت علمی دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی و جامعه‌ی آماری تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 87- 1386 بود. پس از برآورد آماری و مشخّص‌شدن حجم نمونه‌ی 80 نفر از اعضای هیأت علمی با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین رهبری مشترک و کار گروهی از دیدگاه اعضاء هیأت علمی دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی و جامعه‌ی آماری تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 87- 1386 بود. پس از برآورد آماری و مشخّص‌شدن حجم نمونه‌ی 80 نفر از اعضای هیأت علمی با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شد. برای گردآوری داده‌های مورد نیاز از دو پرسشنامه‌ی رهبری مشترک کنو و ویتانن (2008) و کار گروهی انیل (1998) بهره گرفته شد. هر دو پرسشنامه از روایی محتوایی برخوردار بودند و میزان آلفای کرونباخ پرسشنامه‌ها به ترتیب 87 درصد و 92 درصد بود. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری t تک متغیره، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میانگین پاسخ به مؤلّفه‌های رهبری مشترک از 91/1 تا 38/2 نوسان داشته است و میانگین نمره‌های کار گروهی 63/2 بوده است. بین مؤلّفه‌های رهبری مشترک با کار گروهی رابطه‌ی معنادار وجود داشت و بیش‌ترین همبستگی بین مؤلّفه‌ی همکاری با کار گروهی (383/ r =، 50/0p<) بود. هم‌چنین نتایج رگرسیون نشان می‌دهد که همه‌ی مؤلّفه‌های رهبری مشترک میزان واریانس کار گروهی روشن می‌کند که بیش‌ترین آن به مؤلّفه‌ی همکاری و کم‌ترین آن به مؤلّفه‌ی انگیزش متعلّق بود.
رهبری، رهبری مشترک، کار گروهی، اعضاء هیأت علمی
