مدیریت آموزشی
نقی رعدی افسوران؛ سید علی سیادت؛ رضا هویدا؛ حمیدرضا عریضی سامانی؛ جورج ثورنتون
چکیده
هدف پژوهش حاضر، آموزش و بهبود شایستگی‌های رهبری تحول‌گرایی، تیم‌سازی و تفکر استراتژیک در مدیران یک شرکت دولتی با استفاده از روش کانون ارزیابی توسعه رهبر (کاتر ) بود. روش پژوهش، روش آزمایشی (پیش آزمون – پس آزمون) بود. برای اجرای پژوهش، تعداد 10 نفر از مدیران شرکت با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا آنان به ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، آموزش و بهبود شایستگی‌های رهبری تحول‌گرایی، تیم‌سازی و تفکر استراتژیک در مدیران یک شرکت دولتی با استفاده از روش کانون ارزیابی توسعه رهبر (کاتر ) بود. روش پژوهش، روش آزمایشی (پیش آزمون – پس آزمون) بود. برای اجرای پژوهش، تعداد 10 نفر از مدیران شرکت با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا آنان به مقیاس‌های خودکارآمدی رهبری، دانش رهبری و سناریوهای موقعیتی رهبری در قالب تست‌های پیش آزمون پاسخ دادند. بعد از آن، مداخله آموزشی به مدت دو روز اجرا شد که در آن ابتدا مشارکت کنندگان در شایستگی‌های رهبری هدف از طریق تمرین‌های شبیه‌سازی، ارزیابی شدند و سپس در راستای نیازهای توسعه‌ای شناسایی شده، توسط مربیان بازخورد لازم را دریافت کردند. دو هفته بعد، تست‌های پس‌آزمون توسط مشارکت کنندگان تکمیل گردید. با توجه به محدودیت تعداد نمونه پژوهش، داده‌های حاصله با آزمون‌های تی تک نمونه‌ای و تی زوجی با روش آماری ناپارامتریک بوت استرپ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد: طرح و محتوای "کاتر" از نظر مشارکت کنندگان و ارزیابان به طور معناداری معتبر بوده است. هم‌چنین، "کاتر" در حیطه عاطفی در بهبود شایستگی رهبری تیم‌سازی مشارکت کنندگان و در حیطه شناختی در بهبود شایستگی رهبری تحول‌گرایی آنان تأثیر معناداری داشته است. با این وجود، آن در بهبود شایستگی‌های رهبری هدف در حیطه رفتاری مؤثر نبوده است.
رضا هویدا؛ اعظم مقدم؛ اکرم نیک بخت
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین رهبری مشترک و کار گروهی از دیدگاه اعضاء هیأت علمی دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی و جامعه‌ی آماری تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 87- 1386 بود. پس از برآورد آماری و مشخّص‌شدن حجم نمونه‌ی 80 نفر از اعضای هیأت علمی با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین رهبری مشترک و کار گروهی از دیدگاه اعضاء هیأت علمی دانشگاه اصفهان انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع همبستگی و جامعه‌ی آماری تمامی اعضای هیأت علمی دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 87- 1386 بود. پس از برآورد آماری و مشخّص‌شدن حجم نمونه‌ی 80 نفر از اعضای هیأت علمی با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شد. برای گردآوری داده‌های مورد نیاز از دو پرسشنامه‌ی رهبری مشترک کنو و ویتانن (2008) و کار گروهی انیل (1998) بهره گرفته شد. هر دو پرسشنامه از روایی محتوایی برخوردار بودند و میزان آلفای کرونباخ پرسشنامه‌ها به ترتیب 87 درصد و 92 درصد بود. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری t تک متغیره، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میانگین پاسخ به مؤلّفه‌های رهبری مشترک از 91/1 تا 38/2 نوسان داشته است و میانگین نمره‌های کار گروهی 63/2 بوده است. بین مؤلّفه‌های رهبری مشترک با کار گروهی رابطه‌ی معنادار وجود داشت و بیش‌ترین همبستگی بین مؤلّفه‌ی همکاری با کار گروهی (383/ r =، 50/0p<) بود. هم‌چنین نتایج رگرسیون نشان می‌دهد که همه‌ی مؤلّفه‌های رهبری مشترک میزان واریانس کار گروهی روشن می‌کند که بیش‌ترین آن به مؤلّفه‌ی همکاری و کم‌ترین آن به مؤلّفه‌ی انگیزش متعلّق بود.
رهبری، رهبری مشترک، کار گروهی، اعضاء هیأت علمی
