هاشم فردانش؛ عیسی ابراهیم زاده؛ محمدرضا سرمدی؛ ناصر همتی؛ منصور رضایی؛ صغرا عمرانی
دوره 20، شماره 1 ، خرداد 1392، ، صفحه 117-136
چکیده
هدف این پژوهش شناسایی روش آموزش مناسب برای آموزش مداوم جامعهی پزشکی با استفاده از روش آموزش متداول (مبتنی بر سخنرانی) و دو روش آموزش الکترونیکی بود. در یک بررسی نیمه آزمایشی 90 پزشک عمومی و دستیار بر اساس فراخوان درون دانشگاهی، از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و با روش نمونهگیری در دسترس در سه گروه 30 نفره شرکت کردند. روش آموزش مداوم ...
بیشتر
هدف این پژوهش شناسایی روش آموزش مناسب برای آموزش مداوم جامعهی پزشکی با استفاده از روش آموزش متداول (مبتنی بر سخنرانی) و دو روش آموزش الکترونیکی بود. در یک بررسی نیمه آزمایشی 90 پزشک عمومی و دستیار بر اساس فراخوان درون دانشگاهی، از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و با روش نمونهگیری در دسترس در سه گروه 30 نفره شرکت کردند. روش آموزش مداوم متداول به صورت حضوری در کلاس درس و با قالب سخنرانی توسط استادان با تجربهی دانشگاه بود. محتوای یادگیری الکترونیکی در گروه دوم با استفاده از نرمافزار مایکروسافت پاورپوینت 2010 و با دو رسانهی متن و تصویر؛ و در گروه سوم با استفاده از نرم افزار Macromedia Flash CS5 و با هر پنج رسانهی آموزشی (متن، صوت، تصویر، پویانمایی و ویدئو) تولید شد. لازم به ذکر است که برای هر سه گروه از محتوای متنی یکسان استفاده شد. ابزارهای جمعآوری اطلاعات شامل چهار پرسشنامه، یک پرسشنامهی جامعه شناختی (با 8 گویه)، یک پرسشنامهی سنجش میزان یادگیری با مقایسهی پیش و پسآزمون (با 20 سؤال در سطح کاربرد طبقهبندی الگوی مریل) و دو پرسشنامهی سنجش میزان انگیزش بر اساس دو روش آموزش متداول و آموزش الکترونیک (با 48 گویه) بود. دادهها به کمک آزمونهای آماری مجذور کای، تی زوجی، تحلیل واریانس یک طرفه، کروسکال والیس و توکی تحلیل شد. یافتهها نشان داد که تفاوت معنیداری بین میانگین نمرات سه گروه در پیش آزمون وجود نداشت (05/0>P). نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در پسآزمون نشان داد که از نظر میزان یادگیری بین گروه اول و گروه دوم تفاوت معنیداری وجود نداشت و در گروه سوم بیشترین میزان افزایش در یادگیری نسبت به گروههای دیگر وجود داشت که از نظر آماری معنیدار بود (001/0=p). همچنین انگیزش شرکتکنندگان در گروه دوم نسبت به گروه اول بیشتر بود و شرکتکنندگان با روش طراحی شده با الگوی مریل، رایگلوث و کلر نسبت به دو روش دیگر از سطح انگیزش بیشتری برخوردار بودند (001/0=P). نتیجه اینکه روش آموزش طراحی شده با الگوهای طراحی آموزشی و انگیزشی به لحاظ میزان یادگیری و انگیزش برای آموزش پزشکان نسبت به دو روش آموزش متداول و طراحی شده با الگوهای طراحی آموزشی صرف اثربخشتر بود.
کوروش فتحی واجارگاه؛ عیسی ابراهیم زاده؛ مهران فرج الهی؛ مهرنوش خشنودی فر
دوره 19، شماره 2 ، اسفند 1391، ، صفحه 45-66
چکیده
مطالعهی حاضر چالشها و راهبردهای بینالمللی سازی برنامههای درسی[1] در نظام آموزش عالی ایران را بهطور کیفی، از دیدگاه مدیران و استادان آموزش عالی ایرانی و دانشجویان غیر ایرانی، از طریق انجام 12 مصاحبهی انفرادی و تشکیل 2 جلسه گروههای کانونی، مورد بررسی قرار داده است. نتایج مطالعه بیانگر آن است که کسب اقتدار علمی ایران، مستلزم ...
بیشتر
مطالعهی حاضر چالشها و راهبردهای بینالمللی سازی برنامههای درسی[1] در نظام آموزش عالی ایران را بهطور کیفی، از دیدگاه مدیران و استادان آموزش عالی ایرانی و دانشجویان غیر ایرانی، از طریق انجام 12 مصاحبهی انفرادی و تشکیل 2 جلسه گروههای کانونی، مورد بررسی قرار داده است. نتایج مطالعه بیانگر آن است که کسب اقتدار علمی ایران، مستلزم حرکت نظام آموزش عالی به سوی بینالمللی شدن است و در این راستا عواملی چون زبان تدریس، صلاحیت استادان، خدمات پشتیبانی و همکاریهای بینالمللی در بین دانشگاهها در کنار تأمین منابع مالی، انسانی و فناوری و چگونگی بهرهبرداری از فرصتهایی چون جذابیتهای فرهنگی در ایران، از چالشهای آموزش عالی در دستیابی به این مهم محسوب میشوند. بر اساس نتایج، راهبردهایی چون شناخت سایر نظامهای آموزش عالی، همافزایی دانشگاههای داخلی، در نظر گرفتن گوناگونیها به منظور غنی کردن آنچه تدریس میشود و چگونگی تدریس آن، به همراه استفاده از رویکرد آموزش از دور در قالبی ترکیبی با آموزش حضوری، از مهمترین راهبردهای بینالمللی سازی برنامههای درسی هستند. [1]- Internationalization of Curriculum (IOC)
مرجان معصومی فرد؛ عیسی ابراهیم زاده؛ محمدرضا سرمدی
چکیده
مطالعات گسترده در سه دههی اخیر نشان داده است که یکی از تفاوتهای فردی مؤثر بر یادگیری، سبکهای یادگیری است که این سبکها در پیشرفت تحصیلی فراگیران نیز تأثیر بسزایی دارد. سبکهای یادگیری مورد نظر عبارتند از: دیداری، شفاهی، خواندنی- نوشتنی، حرکتی و چندحسّی. مطالعهی حاضر به بررسی ارتباط سبکهای یادگیری دانشجویان دورهی کارشناسی ...
بیشتر
مطالعات گسترده در سه دههی اخیر نشان داده است که یکی از تفاوتهای فردی مؤثر بر یادگیری، سبکهای یادگیری است که این سبکها در پیشرفت تحصیلی فراگیران نیز تأثیر بسزایی دارد. سبکهای یادگیری مورد نظر عبارتند از: دیداری، شفاهی، خواندنی- نوشتنی، حرکتی و چندحسّی. مطالعهی حاضر به بررسی ارتباط سبکهای یادگیری دانشجویان دورهی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور مرکز تهران با پیشرفت تحصیلی آنان پرداخته است. به منظور مطالعهی ارتباط متغیّرهای مورد بررسی، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. جامعهی آماری، شامل کلّیهی دانشجویانی است که در سال تحصیلی 86- 85 در سال دوم دورهی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور مرکز تهران به تحصیل اشتغال داشتند که مجموع آنها 2063 نفر بوده و با استفاده از جدول مورگان از مجموع دانشجویان گروه علوم انسانی 160نفر؛ از مجموع دانشجویان گروه علوم پایه 44 نفر و به دلیل پائین بودن جمعیّت گروه فنی- مهندسی تمامی 80 دانشجوی شاغل به تحصیل در این گروه، به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سبک یادگیری (دیداری، شفاهی، خواندنی- نوشتنی، حرکتی، چندمدلی) یا VARK میباشد. نتایج نشان داد که بین سبکهای یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور، رابطهی معنیداری به دست نیامده است. اما با در نظر گرفتن گروههای مختلف تحصیلی، مشخص گردید بین سبک شفاهی و گروه علوم پایه، سبک خواندنی- نوشتنی و گروه فنی و مهندسی، سبک حرکتی و گروه علوم انسانی و سبک چند حسی و گروههای علوم انسانی و علوم پابه رابطه معنیداری حاصل شده است.