نعمت الله عزیزی؛ پریوش جعفری؛ ولی الله فرزاد؛ محمد صنوبری
دوره 20، شماره 1 ، خرداد 1392، ، صفحه 75-94
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی موانع گسترش مشارکت بخش خصوصی در آموزش و پرورش ایران (موردکاوی مدارس غیرانتفاعی) از دیدگاه مدیران و صاحب‌نظران حوزه‌ی اقتصاد آموزش انجام گرفت. نمونه‌ی آماری عبارت بود از 284 نفر از مدیران مدارس غیر انتفاعی پسرانه‌ی شهر تهران و 10 نفر از صاحب‌نظران اقتصاد آموزش دانشگاه‌های تهران که به ترتیب با استفاده از روش ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی موانع گسترش مشارکت بخش خصوصی در آموزش و پرورش ایران (موردکاوی مدارس غیرانتفاعی) از دیدگاه مدیران و صاحب‌نظران حوزه‌ی اقتصاد آموزش انجام گرفت. نمونه‌ی آماری عبارت بود از 284 نفر از مدیران مدارس غیر انتفاعی پسرانه‌ی شهر تهران و 10 نفر از صاحب‌نظران اقتصاد آموزش دانشگاه‌های تهران که به ترتیب با استفاده از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای و روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامهای مشتمل بر 62 گویه از عوامل مؤثر در عدم توسعهی مدارس غیر انتفاعی در دو بخش عوامل طرف تقاضا و طرف عرضه بود. برای تجزیه و تحلیل دادههای حاصل از پرسشنامه از آزمونt تک نمونهای استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این است که نگرش منفی و عدم اعتماد دولت به بخش خصوصی برای فراهمسازی آموزش، هدف تکبعدی از مشارکت، عدم انگیزهی بخش خصوصی برای حضور در بازار آموزشی و عدم پیشنگری امکانات و اقدامات تسهیل کنندهی حضور بخش خصوصی از مهمترین موانع گسترش مدارس غیر انتفاعی از دیدگاه مدیران و صاحب‌نظران بوده است.
فرهاد شفیع پور مطلق؛ پریوش جعفری؛ محمد حسین یارمحمدیان؛ علی دلاور
دوره 18، شماره 2 ، اسفند 1390، ، صفحه 239-254
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سبک‌های رهبری، سبک‌های تصمیم‌گیری و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی ادراک شده‌ی دبیران آموزش و پرورش است. روش پژوهش همبستگی از نوع علّی و شیوه‌ی نمونه‌گیری، خوشه‌ای چند مرحله‌ای بوده است که نهایتاً تعداد 363 نفر بطور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه‌ی عدالت سازمانی، سبک ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سبک‌های رهبری، سبک‌های تصمیم‌گیری و اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی ادراک شده‌ی دبیران آموزش و پرورش است. روش پژوهش همبستگی از نوع علّی و شیوه‌ی نمونه‌گیری، خوشه‌ای چند مرحله‌ای بوده است که نهایتاً تعداد 363 نفر بطور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه‌ی عدالت سازمانی، سبک رهبری باس، سبک تصمیم‌گیری و اعتماد سازمانی بوده و برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. بطور کلی نتایج پژوهش نشان میدهد سبک رهبری تحولی به تنهایی 48 درصد واریانس عدالت را تبیین میکند. براساس ضریب بتا به ازای یک واحد افزایش سبک تصمیم‌گیری جامع میزان عدالت 584/0 واحد افزایش مییابد. همچنین یافتههای پژوهش نشان میدهد اعتماد به سازمان به تنهایی 5 درصد واریانس عدالت تعاملی را تبیین میکند. با ورود اعتماد به مدیر میزان واریانس تبیین شده به 13 درصد و با ورود اعتماد به همکاران به 18/0 درصد افزایش مییابد. بطور کلی مدل معادلهی ساختاری نشان میدهد، شاخصGFI برابر با 95/0 و شاخص AGFI برابر با 8/0 بوده که حاکی از برازندگی مدل تجربی پژوهش میباشد.
